30. Hafta

Bu aralar bende böyle ufak hazırlıklar var. Cinsiyeti konusunda hala netlik yaşayamazken herhangi bir alışveriş yapmadan Efe'den yadigar takımları, battaniyeleri ve 2 çanta dolusu eşyaların hepsini yıkadım ütüledim hazır. Efe'de erken doğum olayını yaşayınca bunda da aynı durumu yaşarım korkusuyla hazırladım. Şimdi 30. haftaya girdim.

 Haftalardır evde oturmanın acısını dün 2-3 saat gezerek geçirdik paşalarımla. Çok rahat olduğum söylenemez ama biraz değişiklik olsun istedim.

 Eşimin yanında artık böyle yarım dünya durumdayım. En son geçen ay 35 kilo almış durumdaydım şimdi kaç oldu Allah bilir. Haftaya kontrole gideceğim. Bakalım bebişimde bende ne durumdayız. Aslında doktor kontrolü 20 güne çekti ama nedense bir kaçış durumu içindeyim. Ayaklarım gitmiyor. İyice ağırlaştım, sağımdan soluma dönemez oldum. Dün mini botlarımı giyemedim eşim giydirdi sağolsun Efe gülmekten yerlere yatıyor.

 Kendimi o kadar kötü hissediyordumki içimden adam gibi giyinmek bile gelmiyor. O kadar zayıflığın ardından bir depresyon yaşadım şu halimden dolayı. İster istemez birşeylerin üzerime olmaması sinirlerimi bozuyor. Dün biraz mağazaları dolaşayım dedim. elemanlar benim dombili halimi görünce sadece gezmek maksatlı geldiğimi düşünüp kendi halime bırakıyorlardı resmen. Haklılar bu göbeğe tipe ne olur ki...

 Ama bu kadar olumsuz ruh halimin içerisinde dün eşim kapıdan girer girmez "çok güzel olmuşsun hayatım, senin herhalin güzel " dedi mutlu oldum tabii. Adamcağız ne yapsın evde paspal tipsiz bir hatun ne yapsa dikkat çekti tabii:))) Bende kendimi beğenmedim değil. İsterse insan herşeyi başarırmış demek. Çok paraya veya çabaya gerek yokmuş evde olan ne varsa yakıştırmak önemli.

 Evet buda anılardan bir foto şimdiki halimize kıyasla eşimle 2005 mayıs ayında nişan törenimizden bir foto. Eşimde çok zayıftı ve aslında 28 yaşın verdiği bir toyluk bile var yüzünde. 2 metre boyu ile 95 kiloydu. 8 drop takım elbiseyle manken fiziğine sahipti. Bende en güzel yanım saçlarım ve güzel cildimi özler dururum. Daha 23 yaşındaydım. Elbisemi kendim tasarlamış ve diktirmiştim annemin sandığından eski bir kumaşla. Bu resimde sanmayın ki yıllarca tanışan bir çift, sadece 3. görüşmemizdi nişan günü. Ama sanki yıllardır tanır gibiydim Fikrimi. Bu arada eşimin adı Fikri :))) Herkes şok oluyor. Anan seni benim içi doğurmuş diyorum. Kısmet gerçekten Allah herkese nasip etsin en güzelini benimde başımdan eksik etmesin erimi. Seni çok seviyorum bir tanem, en kıymetlim, ömrüm benim.

Kapanış fotosu anne kuzusu Efe ile olsun. Bana diyorki " anne ben seni sevmek için yaratıldım. Sen benim kıymetlimsin" inanın yazarken bile burnumun direği sızlıyor. Kuzum benim iyiki doğurmuşum seni arkadaşım resmen ne kadar çileden de çıkarsa her fırsatta öpme arzusu, sarılma isteği, "annem" diyişi bambaşka. İlk gözağrım benim. Doğuma gün sayıyor. "Anne kaç aylık olduk şimdi 8 oldumu" diye hesap yapıyor sıpa.Gedik dişini seveyim paşam benim.
Bu arada ben fırsat bulup bir post yayınlayım dedim hayret Efe'de uyuyor hala ama karnımdaki bıcır kıpır kıpır durmuyor maşallah. Zaten inanın ben birşeyle uğraşsam bende beter telaşlı. Hayırlısı ile doğsaydı bıcırığım. İnanın cinsiyet netleşemedi ama hala içimde bir ümit kız var. Allah'ım sağlıklı bir evlat nasip etsin tabii dualarım öyle. İsim bile düşünmek istemiyorum. Kısmeti ile gelsin bıcır. Tekrar görüşmek dileği ile kalın sağlıcakla:)))