zor günler

Aslında kötümser olmayı sevmiyorum ama elimde değil işte kendimi ne zaman sıkıntılı ve kötü hissetsem kötü birşey oluyor. Cuma akşamı eşimin amcası vefat etti. Geç saatlerde Tarsus'a gittik. Eşimin üzüntüsü beni de çok üzüyor. Ailesine çok düşkündür eşim. Büyüklerden bir Esat amcası vardı o da gitti. Nur içinde yatsın, mekanı cennet olsun. Cuma akşamı gece yarısına kadar ordaydık. Efe'yi anneme bıraktım. Bu arada ailece hastalıktan kırılır durumdayız. Efe öksürmekten uyuyamamış bizde aynen. Cumartesi erken saatlerde tekrar Tarsus'a gittik. Bir yağmur sanki gök delindi. Saat 11 gibi cenaze töreni vardı. Ben eşime şemsiye yetiştirme çabasında arabaya koşturuyorum tabi. Rahmetli gömüldü matem evine dönüyoruz ben bir kötüyüm anlatamam. İçim titriyor dişlerime hakim olamıyorum. Ayla ablamız gelinlerden biri evine gittik ilaçtır falan derken ben uyumuşum. 2 saat sonra eşim istersen gidelim dedi. Böyle bir günde onu üzmek istemedim dedim ve 4 saat yine matem evinde geçirdik. Ölüyorum dedim resmen evime zor attım kendimi. Benim cuma gününden beri yediğim sadece salata ve 2 yemek kaşığı yemek oldu. İştahım hastada olunca sıfır şu anda. Bugün biraz daha iyiyim.Allah'tan tatile girdik yoksa Efe'yi okula falan götüremezdim. Bunada şükür diyorum ve üretilmiş yayınlar hazırlayamasamda herkesin emeğini merakla takip ediyorum. Sevgiyle kalın:)))